Het was even stil hier, maar niet omdat ik stilgezeten heb. Integendeel. Naast het promo werk voor CarlijnDesign en mijn werk bij Algebrakit heb ik ook genoten van mijn prachtige boys thuis. En juist daarom wilde ik weer eens een berichtje schrijven!
Ik maak namelijk regelmatig een kleinigheidje voor de juffen van de boys, om ze te bedanken voor hun uitgebreide zorg en aandacht voor mijn kids. Want dat is, na het nieuws over de opvang in België bijvoorbeeld, niet vanzelfsprekend. En dus wil ik die waardering graag laten zien. En gezien mijn hobby, maak ik dan iets creatiefs. Ieder zijn manier denk ik dan.
Want iedereen bewandelt zijn eigen pad, zo ook in opvoeding, en dat is goed. Niemand zou willen dat we allemaal precies hetzelfde zijn en doen. Juist die variëteit in mensen is waardevol. Dat iedereen zichzelf kan zijn! En wat ik daarbij belangrijk vind, dat er ook fouten gemaakt mogen worden, want van fouten leer je. Fouten door jezelf, maar ook door je kinderen. Maar het allerbelangrijkste vind ik eigenlijk toch wel dat er gekeken wordt naar de persoon. Waar liggen zijn/haar behoeftes, want als niet iedereen hetzelfde is, dan groeien en leren we toch ook niet allemaal hetzelfde?
Door mijn mannetjes kwam ik er achter dat leren helemaal niet vanzelfsprekend is. Het kost een kind best wel wat energie, en het kan ze even onzeker maken (dachten ze de wereld eindelijk te snappen, komt er weer wat nieuws bij!). En al helemaal als ze moeten leren op een manier die niet past bij ze.
Ik heb me helemaal gevonden in het sensory play, een vrije manier van leren. Geen precieze lijst spelregels of vooraf bepaald spelverloop, de invulling bepalen ze zelf. Waarom? Ik vind het heerlijk om creatief bezig te zijn en het materiaal voor te bereiden, en ik zie dat mijn boys zich heerlijk kunnen uiten tijdens de activiteiten. Onze manier om nu de wereld te ontdekken (ze zijn op moment van schrijven 1 en 3).
Maar om me heen zie ik al kinderen die naar school gaan, en die soms worstelen met hun huiswerk. Mijn schoonmoeder en ik bellen daar wel eens over. Zij begeleidt kinderen en docenten bij zogenoemde ‘leerproblemen’. Recentelijk volgde ze ook het traject tot Kernvisie Coach, een mooie methode die zich richt op visueel leren, een methode die op basisscholen momenteel eigenlijk amper wordt ondersteund of aangeboden. En dat is zonde, want daardoor gaan sommige kinderen niet met plezier naar school, terwijl dat met een paar ‘simpele’ stappen op te lossen is. Ik hielp mijn schoonmoeder met het maken van haar website https://www.vertrouwopjetalent.nl, zodat ze publiekelijk kan uitleggen wat ze doet, en zodat we kinderen weer met plezier naar school kunnen laten gaan.
Want, het is zo simpel, we hoeven alleen maar te vertrouwen op ons talent, en het talent van de ander. En soms even goed kijken naar elkaar, elkaar pure aandacht geven.
Kies jij vandaag ook iemand uit aan wie je even een momentje van die pure aandacht geeft?